แม้ว่าโควิด-19 จะส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อการมีส่วนร่วมในกีฬาหลายประเภท แต่ในขณะนี้จำนวนผู้เข้าร่วมในกีฬาต่าง ๆ กำลังเริ่มฟื้นตัวขึ้นอีกครั้ง
ก่อนการเริ่มต้นฤดูกาลบาสเกตบอลหญิงของโรงเรียนมัธยมในเขตโอคานากัน โค้ชจากทั่วทั้งภูมิภาคยังคงรู้สึกถึงผลกระทบที่ยาวนานจากสถานการณ์โควิด-19 ต่อกีฬาบาสเกตบอล
เมแกน เฟาสต์ โค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงรุ่นพี่ของ Okanagan Mission (OKM) Huskies สังเกตเห็นว่าจำนวนผู้เข้าร่วมกีฬานั้นลดลงอย่างชัดเจน
“ตั้งแต่เกิดโควิด พวกเขาเปลี่ยนไปเล่นวอลเลย์บอลแทน” เธอกล่าว “แม้จะผ่านมา 4 ปีแล้ว แต่ผลกระทบก็ยังคงเห็นได้ชัด ตัวอย่างเช่น ในการคัดตัวนักกีฬาทีมจูเนียร์ มีนักเรียนประมาณ 40 คนที่สมัครวอลเลย์บอล แต่สำหรับบาสเกตบอลมีเพียง 20 คนเท่านั้น”
เฟาสต์เคยเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลที่มีชื่อเสียงในช่วงยุคแรกที่มหาวิทยาลัยโอคานากัน ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นโค้ชเมื่อ 19 ปีก่อน
“ฉันคิดว่าวอลเลย์บอลเข้าได้ง่ายกว่าเพราะมันไม่มีการปะทะทางกายภาพมากเท่าบาสเกตบอล” เธออธิบาย “บาสเกตบอลมีการปะทะมากกว่า ซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของสาเหตุ และฉันคิดว่าวอลเลย์บอลใช้กำลังน้อยกว่า ดังนั้นมันจึงไม่เหนื่อยเท่า”
พีท กัวราซี โค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงรุ่นพี่ของ Kelowna Secondary School (KSS) เห็นด้วยว่า ตั้งแต่โควิด-19 จำนวนผู้เล่นที่เข้าคัดตัวลดลงอย่างมาก
“ก่อนที่จะมีโควิด นักกีฬาเยาวชนหลายคนเริ่มลองเล่นบาสเกตบอลเพื่อดูว่ามันเป็นกีฬาที่เหมาะกับพวกเขาหรือไม่” กัวราซีกล่าว “พวกเขาไม่ใช่ผู้เล่นระดับสูงสุด แต่พวกเขามีทักษะที่ดี แต่เมื่อโควิด-19 เกิดขึ้น มันทำให้กลุ่มนักกีฬาพื้นฐานหายไป ซึ่งพวกเขายังเด็กและสามารถพัฒนาได้ทุกปี”
เดฟ เตเตรลต์ โค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงรุ่นพี่ของ Vernon Secondary School (VSS) กล่าวเสริมว่าการขาดพื้นที่ในโรงยิมระหว่างช่วงโควิดเป็นอุปสรรคใหญ่ในการเข้าร่วมกีฬาเมื่อสถานการณ์กลับสู่ปกติ
“ผมยังคงโค้ชผ่านช่วงโควิด และใช้เวลาในโรงยิมกับเด็กๆ มากขึ้นเพราะพวกเขาไม่มีอะไรทำ” เขากล่าว “มันไม่เกี่ยวกับบาสเกตบอลเลย ตอนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เราโชคดีที่ยังสามารถฝึกซ้อมได้”
เตเตรลต์เสริมว่า เมื่อสถานการณ์กลับสู่ปกติ มีบางโปรแกรมที่แข็งแกร่งมาก เพราะพวกเขาใช้เวลาในโรงยิมมาก แต่สำหรับผู้ที่ไม่ได้ใช้เวลาในโรงยิม เด็ก ๆ หลายคนก็หันไปทำอย่างอื่นแทน
### การพัฒนาทักษะ
แม้จะมีปัญหาเรื่องการเข้าร่วม แต่ระดับทักษะของผู้เล่นและคุณภาพของเกมกลับดีขึ้นเรื่อย ๆ
กัวราซีกล่าวว่า ผู้เล่นโดยรวมมีทักษะมากขึ้นในทุกตำแหน่ง สาเหตุหนึ่งคือ นักกีฬาบาสเกตบอลระดับสูงเล่นกีฬาตลอดทั้งปี
เตเตรลต์ ที่เคยโค้ชมาหลายระดับและหลายประเภทกีฬาเห็นด้วยกับสิ่งนี้
“ตอนนี้ ในทีมรุ่นพี่ของผม มีเด็กสองคนที่เล่นวอลเลย์บอล ส่วนคนอื่น ๆ เล่นบาสเกตบอลตลอดทั้งปี” เขากล่าว “เด็ก ๆ ในตอนนี้เลือกที่จะเชี่ยวชาญในกีฬาที่พวกเขารู้สึกดี ซึ่งแตกต่างจากอดีต”
การเล่นกีฬาอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งปีมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ซึ่งโค้ชทั้งสามคนต่างเน้นถึงความสำคัญ
“บางครั้งเด็ก ๆ ทำมากเกินไป” เฟาสต์กล่าว “ฉันยังคงเชื่อมั่นในคุณค่าของการเล่นหลายกีฬา และฉันคิดว่าเด็กบางคนคิดว่า เมื่อถึงวัยหนึ่งพวกเขาต้องเลือกและต้องยอมรับความมุ่งมั่นนั้น”
กัวราซีรู้สึกว่าบาสเกตบอลกลายเป็นธุรกิจที่เน้นคลับและสถาบันมากขึ้น พยายามให้เด็ก ๆ ลงทุนเวลาในการเล่นบาสเกตบอลตลอดทั้งปี
“บางครั้ง เมื่อนักกีฬาเล่นหลายกีฬา เราสามารถเห็นทักษะจากกีฬาอื่น ๆ ที่นำมาใช้ในบาสเกตบอลได้” เขากล่าว “มันน่าเสียดายที่มีแรงกดดันจากธุรกิจบาสเกตบอลให้ผู้เล่นอยู่ในเกมตลอดเวลา”
อย่างไรก็ตาม การเล่นมากขึ้นก็อาจนำไปสู่อาการบาดเจ็บ เพราะนักกีฬาใช้กล้ามเนื้อชุดเดียวกันซ้ำ ๆ เตเตรลต์เห็นสิ่งนี้ด้วยตัวเอง
“เมื่อเด็ก ๆ เล่นกีฬาต่าง ๆ ร่างกายส่วนต่าง ๆ ถูกใช้งาน ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี” เขากล่าว
“แต่ตอนนี้มีความกดดันให้เราฝึกซ้อมและใช้ทักษะเดิม ๆ ตลอดเวลา ผมมีเด็กผู้หญิงสามหรือสี่คนที่ฝึกบาสเกตบอลด้วยตัวเองหกวันต่อสัปดาห์ พวกเขายกน้ำหนัก ยิงลูก หรือฝึกทักษะ พวกเขามีความมุ่งมั่นอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งเมื่อก่อนผมไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะเด็ก ๆ เล่นหลายกีฬา”
### ระดับมหาวิทยาลัย
ในระดับมหาวิทยาลัย โค้ชหญิงของทีม UBC Okanagan Heat บ็อบบี้ มิตเชลล์ ยอมรับว่าสถานการณ์โควิด-19 ส่งผลกระทบต่อคุณภาพการเล่นของนักกีฬาหญิง แต่ย้ำว่าสถานการณ์ได้ปรับปรุงและแก้ไขตัวเองแล้ว
“ปรากฏการณ์ Caitlin Clark ช่วยได้มาก” มิตเชลล์กล่าว “WNBA และบาสเกตบอลหญิงระดับวิทยาลัยมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก การฝึกซ้อมและการเตรียมตัวช่วงปิดฤดูกาล นักกีฬาดูภาพยนตร์การแข่งขันและเข้ามาพร้อมมากขึ้นสำหรับการแข่งขัน U Sports มากกว่าที่เคย”
มิตเชลล์กล่าวว่า ตอนนี้ 95% ของผู้เล่นที่เข้าร่วมโปรแกรมของเขามีความพร้อมในการเล่นทันที ทั้งในแง่ของความฟิตและทักษะ
“ความสนใจที่บาสเกตบอลหญิงได้รับในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งนี้ และมีเกมให้ดูมากขึ้น ซึ่งส่งผลดีต่อระดับรากหญ้า”
สำหรับโค้ชเช่น กัวราซี เฟาสต์ และเตเตรลต์ การโค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงมีความหมายมาก เพราะพวกเขามีลูกสาวเองและต้องการให้พวกเธอมีส่วนร่วมในกีฬา
“ผมมีลูกสาวอยู่ในชั้น ป.5 และผมพยายามส่งเสริมโปรแกรมต่างๆ ในเมืองให้เพื่อนๆ ของเธอสนใจบาสเกตบอล” เฟาสต์กล่าว
“มันเป็นกีฬาที่ยากที่จะเริ่มต้นเมื่อคุณยังเด็ก เพราะมันมีความซับซ้อนทางเทคนิค การเลี้ยงลูก การประสานมือและสายตา และการยิงลูกเข้าสู่ห่วงสูงๆ ก็ยากกว่าเล่นฟุตบอล ดังนั้นผมหวังว่าเราจะสามารถดึงดูดนักกีฬาได้ตั้งแต่อายุยังน้อย”
เตเตรลต์เน้นว่า การมีการแข่งขันบาสเกตบอลระดับสูงที่สามารถดูได้อย่างง่ายดายเป็นสิ่งที่ดีมาก
“ความจริงที่ว่าลูกๆ ของผมสามารถขับรถไป 25 ไมล์เพื่อดูการแข่งขันของ UBC Okanagan และดูนักเรียนมัธยมเก่าที่เคยแข่งขัน มันทำให้พวกเขาคิดว่า ‘ฉันก็สามารถไปถึงจุดนั้นได้’ มันเป็นสิ่งที่ใหญ่มากจริงๆ”
