ผลกระทบโควิด-19 ต่อบาสเก็ตบอลหญิงระดับมัธยม

ในขณะที่โควิด-19 ส่งผลกระทบต่อการเข้าร่วมกีฬาหลายชนิด แต่ตอนนี้จำนวนผู้เล่นเริ่มกลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

ก่อนที่ฤดูกาลบาสเก็ตบอลหญิงระดับมัธยมจะเริ่มต้นในโอกานากัน โค้ชหลายคนในภูมิภาคยังคงรู้สึกถึงผลกระทบจากโควิด-19 ที่มีต่อกีฬาบาสเก็ตบอล

เมแกน ฟอสต์ โค้ชทีมบาสเก็ตบอลหญิงรุ่นใหญ่ของโรงเรียน Okanagan Mission (OKM) กล่าวว่า จำนวนผู้เล่นลดลงอย่างชัดเจน โดยเฉพาะหลังโควิด-19

“เด็กๆ หลายคนหันไปเล่นวอลเลย์บอลแทนหลังจากโควิด” ฟอสต์กล่าว “เห็นได้ชัดว่าผลกระทบยังคงมีอยู่ แม้กระทั่งสี่ปีหลังจากนั้น ตัวอย่างเช่น ในการคัดเลือกทีมเยาวชนของเรา มีเด็กผู้หญิงประมาณ 40 คนที่ลองคัดเลือกวอลเลย์บอล แต่สำหรับบาสเก็ตบอลมีเพียงประมาณ 20 คนเท่านั้น”

ฟอสต์ เคยเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลในระดับมหาวิทยาลัยและเปลี่ยนมาเป็นโค้ชเมื่อ 19 ปีก่อน เธอเชื่อว่าวอลเลย์บอลเล่นง่ายกว่าเพราะไม่ต้องมีการปะทะทางร่างกายเท่าบาสเก็ตบอล

“ฉันคิดว่าวอลเลย์บอลเล่นง่ายกว่าเพราะไม่มีการปะทะทางร่างกายมากนัก” ฟอสต์อธิบาย “แต่บาสเก็ตบอลมีการปะทะทางร่างกายมากกว่า และอาจเป็นเหตุผลที่บางคนไม่อยากเล่น และส่วนตัวคิดว่าวอลเลย์บอลใช้พลังงานน้อยกว่า ทำให้มันดูไม่เหนื่อยเท่า”

พีท กัวราสชี โค้ชทีมบาสเก็ตบอลหญิงรุ่นใหญ่ของโรงเรียนมัธยม Kelowna Secondary School (KSS) เห็นด้วยกับฟอสต์ว่า โควิด-19 ทำให้จำนวนผู้เล่นที่ลองเล่นบาสเก็ตบอลลดลงอย่างมาก

“ก่อนโควิด-19 เด็กๆ หลายคนยังทดลองเล่นบาสเก็ตบอลเพื่อดูว่ามันเป็นกีฬาที่พวกเขาชอบหรือไม่” กัวราสชีกล่าว “พวกเขาอาจไม่ใช่ผู้เล่นระดับท็อป แต่มีทักษะดี แต่เมื่อโควิด-19 มา มันทำให้เด็กกลุ่มนี้หายไป และเหลือเพียงคนที่รักบาสเก็ตบอลจริงๆ เท่านั้น”

เดฟ เทตรอต โค้ชทีมบาสเก็ตบอลหญิงรุ่นใหญ่ของโรงเรียนมัธยม Vernon Secondary School (VSS) กล่าวเสริมว่า การขาดพื้นที่ฝึกซ้อมในช่วงโควิด-19 เป็นอุปสรรคใหญ่ในการเข้าร่วมกีฬาเมื่อการระบาดสิ้นสุดลง

“ผมยังคงโค้ชตลอดช่วงการระบาดและใช้เวลาในโรงยิมกับเด็กๆ มากขึ้น เพราะพวกเขาไม่มีอะไรทำ” เขากล่าว “มันไม่ใช่แค่เรื่องบาสเก็ตบอลเท่านั้น แต่เป็นเพราะไม่มีอะไรให้ทำเลย โชคดีที่เรายังสามารถฝึกซ้อมได้ แต่หลายโรงเรียนไม่ได้ทำอะไรเลย เด็กๆ ของพวกเขาจึงไม่มีอะไรทำ”

เทตรอตกล่าวเสริมว่า เมื่อการระบาดสิ้นสุดลง โรงเรียนที่ยังฝึกซ้อมอย่างหนักกลายเป็นโปรแกรมที่แข็งแกร่ง แต่สำหรับเด็กที่ไม่ได้ฝึกซ้อม พวกเขาหาอย่างอื่นทำแทน

**การพัฒนาทักษะ**

แม้ว่าจะมีปัญหาการเข้าร่วมเล่นกีฬา แต่ระดับทักษะของผู้เล่นก็สูงขึ้นเรื่อยๆ

กัวราสชีอธิบายว่าผู้เล่นในปัจจุบันมีทักษะดีกว่าแต่ก่อนในทุกตำแหน่ง สาเหตุหลักมาจากผู้เล่นบาสเก็ตบอลระดับสูงมักจะเล่นตลอดทั้งปี

เทตรอต ซึ่งเป็นโค้ชมานานกว่า 35 ปี กล่าวเสริมว่า เด็กในยุคนี้มักจะเลือกกีฬาที่พวกเขาถนัดและเล่นตลอดทั้งปี ซึ่งแตกต่างจากอดีตที่เด็กๆ มักจะเล่นหลายกีฬา

การเล่นตลอดทั้งปีมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ซึ่งโค้ชทั้งสามคนต่างเห็นตรงกัน

“บางครั้งฉันคิดว่าเด็กๆ ทำมากเกินไป” ฟอสต์กล่าว “ฉันยังเชื่อในการเป็นนักกีฬาที่เล่นได้หลายกีฬา เพราะมันมีคุณค่าในตัวเอง แต่บางคนคิดว่าพอถึงวัยหนึ่งแล้วต้องเลือกและเน้นไปที่กีฬาเดียว เพราะมันต้องมีการฝึกซ้อมและความทุ่มเท”

กัวราสชีรู้สึกว่าบาสเก็ตบอลได้เปลี่ยนมาใช้รูปแบบธุรกิจแบบคลับ ซึ่งคลับและสถาบันต่างๆ พยายามให้เด็กๆ เล่นตลอดทั้งปี

“บางครั้งคุณจะเห็นทักษะจากกีฬาอื่นๆ ที่สามารถนำมาใช้ในบาสเก็ตบอลได้ และเมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจะพัฒนาทักษะบาสเก็ตบอลได้ทัน” เขากล่าว “แต่น่าเสียดายที่มีแรงกดดันจากธุรกิจบาสเก็ตบอลที่ต้องการให้ผู้เล่นอยู่ในเกมตลอดเวลา”

อย่างไรก็ตาม การเล่นมากขึ้นอาจนำไปสู่การบาดเจ็บมากขึ้น เพราะนักกีฬาจะใช้กล้ามเนื้อชุดเดิมซ้ำๆ เทตรอตเห็นผลกระทบนี้โดยตรง

“เมื่อเด็กๆ เล่นกีฬาหลายประเภท ร่างกายของพวกเขาจะได้ใช้กล้ามเนื้อต่างกัน ซึ่งผมคิดว่ามันดี” เขากล่าว

“ตอนนี้เด็กๆ ของผมบางคนฝึกบาสเก็ตบอลเอง 6 วันต่อสัปดาห์ ไม่ว่าจะเป็นการยกเวท ยิงลูก หรือฝึกทักษะต่างๆ พวกเขาทุ่มเทอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งผมไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะในอดีตเด็กๆ มักจะเล่นหลายกีฬา นั่นคือข้อดี”

**ระดับมหาวิทยาลัย**

ที่ระดับมหาวิทยาลัย บ็อบบี้ มิตเชลล์ โค้ชทีมบาสเก็ตบอลหญิงของ UBC Okanagan Heat ยอมรับว่าการระบาดของโควิด-19 ส่งผลกระทบต่อคุณภาพของเกมบาสเก็ตบอลหญิง แต่สถานการณ์ได้ปรับปรุงและกลับมาดีขึ้นแล้ว

“ผมคิดว่า ‘Caitlin Clark Effect’ ช่วยได้เยอะ” มิตเชลล์กล่าว “WNBA และบาสเก็ตบอลหญิงระดับวิทยาลัยเปลี่ยนไปอย่างมาก การฝึกซ้อมและการเตรียมตัวในช่วงปิดฤดูกาลดีขึ้นมาก ผู้เล่นดูเทปการแข่งขันและเข้ามาพร้อมที่จะลงสนามมากขึ้น”

มิตเชลล์กล่าวว่า ตอนนี้ผู้เล่น 95% ที่เข้าร่วมทีมมหาวิทยาลัยสามารถลงสนามได้ทันที ทั้งเรื่องความฟิตและทักษะ

“ความสนใจในบาสเก็ตบอลหญิงเพิ่มขึ้นมากในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา และมีการแข่งขันให้ดูมากขึ้น สิ่งนี้ส่งผลดีต่อเยาวชน และสำหรับโค้ช นี่คือสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่ได้เห็นเด็กสาวเหล่านี้พร้อมที่จะลงสนามทันที”

สำหรับ กัวราสชี ฟอสต์ และ เทตรอต การเป็นโค้ชทีมบาสเก็ตบอลหญิงมีความหมายมาก เพราะพวกเขามีลูกสาวและต้องการให้ลูกๆ ได้เข้าร่วมกีฬาเช่นกัน

“ผมมีลูกสาวอยู่ชั้น ป.5 และกำลังพยายามโปรโมตโปรแกรมต่างๆ ในเมืองเพื่อดึงดูดเพื่อนของเธอให้มาสนใจบาสเก็ตบอล” ฟอสต์กล่าว

“มันเป็นกีฬาที่ยากสำหรับเด็กเล็ก เพราะมีความซับซ้อนทางเทคนิค เช่น การเลี้ยงลูก การประสานมือและตา และการยิงลูกใส่ห่วงสูง ดังนั้นผมหวังว่าเราจะสามารถดึงดูดนักกีฬาตั้งแต่อายุยังน้อยได้”

เทตรอตเห็นด้วยกับฟอสต์และเสริมว่าการมีเกมบาสเก็ตบอลคุณภาพสูงให้ดูได้ง่ายเป็นสิ่งที่ดีสำหรับการส่งเสริมกีฬา

“ความจริงที่ว่าลูกๆ ของผมสามารถขับรถไปเพียง 25 ไมล์แล้วชมเกมของ UBC Okanagan และดูนักเรียนมัธยมปลายที่เคยอยู่ในโรงเรียนเดียวกันลงแข่งขัน นั่นเป็นสิ่งที่สำคัญมาก”