แม้ว่าการแพร่ระบาดของ COVID-19 จะทำให้อัตราการเข้าร่วมกีฬาในหลายประเภทลดลง แต่ตอนนี้จำนวนนักกีฬากำลังเริ่มกลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
ในช่วงก่อนเริ่มฤดูกาลบาสเกตบอลหญิงของโรงเรียนมัธยมในพื้นที่โอคานากัน โค้ชในภูมิภาคนี้ยังคงรู้สึกถึงผลกระทบที่ COVID-19 มีต่อวงการกีฬา โดยเฉพาะบาสเกตบอล
เมแกน ฟอสต์ โค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงรุ่นพี่ของทีม Okanagan Mission (OKM) Huskies เห็นได้ชัดเจนว่าจำนวนผู้เล่นบาสเกตบอลลดลงอย่างมาก
“หลังจาก COVID เด็กหลายคนเปลี่ยนไปเล่นวอลเลย์บอลแทน” ฟอสต์กล่าว “เรายังเห็นผลกระทบจากเหตุการณ์นั้น แม้จะผ่านไปสี่ปีแล้ว ตัวอย่างเช่น ในการคัดตัวทีมรุ่นเยาว์ มีเด็กประมาณ 40 คนที่ลองคัดตัวเล่นวอลเลย์บอล แต่สำหรับบาสเกตบอลมีเพียงประมาณ 20 คนเท่านั้น”
ฟอสต์ ซึ่งเคยเป็นนักบาสเกตบอลฝีมือดีในระดับมหาวิทยาลัย ก่อนที่จะผันตัวมาเป็นโค้ชเมื่อ 19 ปีก่อน อธิบายว่า “วอลเลย์บอลอาจจะเข้าถึงง่ายกว่า เพราะไม่ค่อยมีการปะทะทางร่างกายเหมือนกับบาสเกตบอล ซึ่งอาจทำให้บางคนเลือกเล่นวอลเลย์บอลมากกว่า”
ปีเตอร์ กัวราสซี โค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงรุ่นพี่ของโรงเรียนมัธยม Kelowna Secondary School (KSS) เห็นด้วยว่าหลัง COVID-19 จำนวนนักกีฬาที่สนใจบาสเกตบอลลดลงมาก
“ก่อนเกิด COVID-19 มีนักกีฬาหลายคนที่ลองเข้ามาเล่นบาสเกตบอล พวกเขาอาจจะไม่ใช่กลุ่มนักกีฬาฝีมือดีแต่ก็มีศักยภาพ แต่เมื่อ COVID มา ทำให้กลุ่มผู้เล่นเหล่านี้ซึ่งยังเด็กมากต้องหยุดพัฒนา เหลือเพียงแค่นักกีฬาที่มีความมุ่งมั่นจริงๆ เท่านั้นที่ยังคงเล่นอยู่”
เดฟ เตรอโตรต์ โค้ชทีมบาสเกตบอลหญิงรุ่นพี่ของโรงเรียนมัธยม Vernon Secondary School (VSS) เสริมว่า การขาดแคลนสนามกีฬาในช่วง COVID-19 เป็นอุปสรรคใหญ่ในการเข้าร่วมกิจกรรมกีฬาหลังจากโรคระบาดสิ้นสุดลง
“ผมยังคงโค้ชต่อเนื่องตลอดช่วงการแพร่ระบาด และใช้เวลามากขึ้นในการอยู่ในโรงยิมกับเด็กๆ เพราะไม่มีอะไรอื่นให้ทำเลย” เตรอโตรต์กล่าว “มันไม่ได้เกี่ยวกับบาสเกตบอลเพียงอย่างเดียว แต่เพราะไม่มีทางเลือกอื่น เราโชคดีที่ยังสามารถฝึกซ้อมได้ แต่มีหลายโรงเรียนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ซึ่งทำให้เด็กๆ ขาดโอกาส”
ทักษะและการพัฒนา
แม้ว่าจะมีปัญหาเรื่องการเข้าร่วม แต่ระดับทักษะของผู้เล่นกลับเพิ่มขึ้นอย่างมาก
กัวราสซีอธิบายว่า “โดยรวมแล้ว นักกีฬาทุกตำแหน่งมีทักษะมากขึ้นกว่าเดิม” สาเหตุสำคัญคือ นักบาสเกตบอลชั้นนำเล่นกีฬาอย่างต่อเนื่องทั้งปี
เตรอโตรต์ ซึ่งมีประสบการณ์การโค้ชมานานกว่า 35 ปี เห็นด้วย “ตอนนี้ ทีมของผมมีเด็กสองคนที่เล่นวอลเลย์บอล ที่เหลือทั้งหมดเล่นบาสเกตบอลทั้งปี เด็กๆ เลือกที่จะเชี่ยวชาญในกีฬาที่พวกเขาถนัด ซึ่งแตกต่างจากสมัยก่อน”
การเล่นกีฬาอย่างต่อเนื่องมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ซึ่งโค้ชทั้งสามคนต่างเห็นพ้องกัน
ฟอสต์กล่าวว่า “บางครั้งเด็กๆ ทำมากเกินไป ผมยังเชื่อมั่นในคุณค่าของการเป็นนักกีฬาหลายประเภท และคิดว่าบางครั้งเด็กๆ คิดว่าเมื่อถึงวัยหนึ่งพวกเขาต้องเลือกเพียงกีฬาเดียว เพราะมีความรับผิดชอบมากมาย”
กัวราสซีเสริมว่า วงการบาสเกตบอลเปลี่ยนไปในรูปแบบธุรกิจคลับ ที่ส่งเสริมให้นักกีฬาเล่นตลอดทั้งปี ซึ่งอาจสร้างความกดดันให้กับผู้เล่นบางคน
แม้ว่าการเล่นกีฬาอย่างต่อเนื่องจะเพิ่มโอกาสในการพัฒนาทักษะ แต่ก็อาจเพิ่มโอกาสในการบาดเจ็บ เพราะนักกีฬาใช้กล้ามเนื้อชุดเดิมซ้ำๆ เตรอโตรต์ได้เห็นผลกระทบนั้นด้วยตัวเอง
“เมื่อเด็กๆ เล่นกีฬาหลายประเภท ร่างกายจะถูกใช้งานแตกต่างกัน ซึ่งเป็นเรื่องดี แต่ตอนนี้มีการผลักดันให้ฝึกซ้อมและใช้ทักษะเดิมซ้ำๆ ตลอดเวลา” เขากล่าว
ระดับมหาวิทยาลัย
ในระดับมหาวิทยาลัย บ๊อบบี้ มิตเชล โค้ชทีมหญิงของ UBC Okanagan Heat ยอมรับว่าการแพร่ระบาดมีผลกระทบเชิงลบต่อคุณภาพการเล่นของบาสเกตบอลหญิง แต่สถานการณ์ได้กลับมาดีขึ้นแล้ว
มิตเชลกล่าวว่า “ตอนนี้ 95% ของนักกีฬาที่เข้าร่วมโปรแกรมสามารถลงเล่นได้ทันที ทั้งในด้านความฟิตและทักษะ การให้ความสนใจกับบาสเกตบอลหญิงในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เด็กสาวพร้อมที่จะลงเล่นทันที”
สำหรับโค้ชอย่างกัวราสซี ฟอสต์ และเตรอโตรต์ การสอนบาสเกตบอลหญิงเป็นสิ่งที่มีความหมายมาก เพราะพวกเขาต่างมีลูกสาวและต้องการให้ลูกหลงใหลในกีฬานี้
ฟอสต์กล่าวว่า “ผมมีลูกสาวอยู่ชั้น ป.5 และผมกำลังส่งเสริมโปรแกรมรอบเมืองเพื่อให้เพื่อนๆ ของเธอสนใจในบาสเกตบอล มันเป็นกีฬาที่ต้องใช้เทคนิคสูง จับบอล ยิงลูก มันยากกว่าฟุตบอล ผมหวังว่าจะสามารถดึงดูดนักกีฬาได้ตั้งแต่ยังเด็ก”
เตรอโตรต์เสริมว่า การที่เด็กๆ สามารถดูการแข่งขันระดับสูงได้ง่าย เช่น การดูเกมของ UBC Okanagan ช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับนักกีฬาเยาวชน
