เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เดวิด ริชาร์ดสันถูกถามความคิดเห็นเกี่ยวกับปัญหาไฟลุกโชนในองค์กรฟีฟ่า ในฐานะซีอีโอของสภาคริกเก็ตนานาชาติ (ICC) คำพูดของริชาร์ดสันเผยให้เห็นความโล่งใจอย่างชัดเจน
“ผมมั่นใจอย่างเต็มที่ว่า ในช่วงเวลาที่ผมอยู่กับ ICC ผมไม่เคยเห็นหลักฐานใดๆ ที่บ่งชี้ว่ามีการจ่ายสินบนหรือการจ่ายเงินที่ไม่ควรจ่าย อย่างที่มีการกล่าวหาในคดีของฟีฟ่า” ริชาร์ดสันกล่าว
“บางครั้งอาจมีคนตั้งคำถามเกี่ยวกับการตัดสินใจของบอร์ด ICC ว่าฉลาดหรือไม่ แต่ไม่มีหลักฐานหรือการพูดถึงเรื่องทุจริตแบบที่เกิดขึ้นในคดีของฟีฟ่าแน่นอน”
ริชาร์ดสันและคนในวงการคริกเก็ตควรภูมิใจกับหลายสิ่งที่ ICC ไม่เหมือนฟีฟ่า นี่คือตัวอย่าง 6 ข้อที่แตกต่าง:
1. **ผู้นำ ICC ไม่มีชื่อเสียงเสียหายเรื่องคอร์รัปชัน**
หัวหน้าของ ICC ไม่เคยมีข้อกล่าวหาเรื่องทุจริตใดๆ ต่างจากกรณีของเซปป์ แบลตเตอร์ในฟีฟ่า และผู้นำ ICC อย่าง เอ็น. ศรีนิวาสัน ก็ไม่มีประวัติถูกศาลสูงของอินเดียปลดออกจากตำแหน่ง หรือมีญาติพัวพันกับการพนันผิดกฎหมาย
2. **จำนวนสมาชิกที่จัดการได้ง่ายกว่า**
ICC มีเพียง 105 สมาชิก ซึ่งน้อยกว่าครึ่งของฟีฟ่าที่มี 209 ประเทศ แต่ในความเป็นจริง มีเพียง 10 ประเทศที่สำคัญ นี่เป็นวิธีที่ชาญฉลาดในการพัฒนากีฬา การบริหารกลุ่มเล็กช่วยควบคุมง่ายขึ้น
3. **ไม่เน้นประชาธิปไตยที่ซับซ้อน**
ฟีฟ่าให้ทุกประเทศสมาชิกหนึ่งเสียงเท่ากัน แต่ ICC เน้นระบบสมาชิกที่เน้นกลุ่มประเทศร่ำรวยเป็นแกนกลาง ซึ่งช่วยให้การตัดสินใจเร็วและลดปัญหาความขัดแย้ง
4. **ไม่มีปัญหาการเมืองแบ่งฝ่าย**
ในฟีฟ่า เซปป์ แบลตเตอร์ได้รับการสนับสนุนจากเอเชียและแอฟริกาเพื่อเอาชนะยุโรปที่วิจารณ์เขา แต่ในคริกเก็ต ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเงิน ประเทศที่ร่ำรวยที่สุดคือผู้กำหนดทิศทางกีฬา
5. **กระบวนการเลือกเจ้าภาพโปร่งใสมากกว่า**
ฟีฟ่ามักถูกกล่าวหาว่าทุจริตในการเลือกเจ้าภาพจัดแข่งขัน แต่ ICC ใช้ระบบหมุนเวียนการแข่งขันระหว่าง 3 ประเทศหลัก ได้แก่ อินเดีย ออสเตรเลีย และอังกฤษ ทำให้ไม่มีการประมูลที่ซับซ้อน
6. **ปัญหาทุจริตในเกมลดลง**
คริกเก็ตเคยมีปัญหาเรื่องทุจริตในอดีตทั้งในระดับนานาชาติและในประเทศ แต่ปัจจุบันสามารถจัดการได้ดีขึ้น ต่างจากฟีฟ่าที่ปัญหายังแพร่กระจายไปทุกระดับ
นี่คือเหตุผลที่ ICC ยังคงรักษาความโปร่งใสและความเรียบร้อยในการบริหารกีฬาได้ดีกว่าองค์กรฟุตบอลโลกอย่างฟีฟ่า
