บิล วอลตัน อดีตนักบาสเกตบอลชื่อดังที่เคยคว้าแชมป์ระดับประเทศและได้รับรางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าของ NBA เคยเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยม Helix ในเมืองลาเมซา จนกระทั่งเขาก้าวลงสนามบาสเกตบอล
“ตอนเราอยู่โรงเรียน เรารู้ว่าเขาพิเศษมาก” แพท อัลบาเนเซ เพื่อนร่วมทีมของวอลตันในฤดูกาลแชมป์ปี 1970 กล่าว เขาเป็นนักเรียนจบการศึกษาปี 1971 จากโรงเรียน Helix High
อัลบาเนเซได้จัดงานรำลึกถึงวอลตัน ซึ่งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม งานจะมีขึ้นในช่วงพักครึ่งของเกมบาสเกตบอลทีมตัวแทนโรงเรียนในวันศุกร์นี้ โดย Helix High จะเจอกับ University City เวลา 6 โมงเย็น
แกรี่ ไซเลอร์ นักแสดงท้องถิ่นและศิษย์เก่าโรงเรียน Helix จะอ่านบทความที่เขียนโดยเพื่อนร่วมทีมของวอลตัน ได้แก่ ไมค์ ดูปรี และแรนดี แมดเซน ในงานยังมีอดีตนักกีฬาและเจ้าหน้าที่ รวมถึงโค้ชกอร์ดอน แนช มาร่วมงานและได้รับการยกย่องในพิธีครั้งนี้ นับเป็นการกลับมาพบกันในโรงยิมครั้งแรกในรอบกว่า 50 ปี
“งานนี้จะไม่มีการพูดถึง UCLA หรือ NBA” อัลบาเนเซเน้นย้ำเกี่ยวกับพิธีรำลึกของโรงเรียน Helix High
โรงเรียน Helix High เคยคว้าแชมป์ California Interscholastic Federation (CIF) ในปี 1969 ด้วยสถิติชนะ 29 แพ้ 2 และคว้าแชมป์อีกครั้งในปี 1970 โดยไม่แพ้ใครเลยตลอดฤดูกาลด้วยสถิติ 33-0 ในปีสุดท้ายของวอลตัน
ทีมปี 1970 ได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับ 1 ของรัฐแคลิฟอร์เนีย และอันดับ 3 ของประเทศ โดยในเกมชิงแชมป์ วอลตันทำคะแนนได้ถึง 50 คะแนน ซึ่งยังคงเป็นสถิติการทำคะแนนสูงสุดต่อเกมในประวัติศาสตร์ของโรงเรียน
ในบทความของ Union-Tribune เมื่อเดือนพฤษภาคม อดีตนักข่าวกีฬาบิล เซ็นเตอร์ เขียนถึงการติดตามดูวอลตันในช่วงที่เขากลายเป็นผู้เล่นระดับมัธยมปลายที่ดีที่สุดในประเทศ
“เราไม่มีตัวอย่างในอดีตที่จะเปรียบเทียบสิ่งที่เราได้เห็น” เซ็นเตอร์เขียนไว้ พร้อมเล่าด้วยว่าวอลตันมักไม่พูดถึงตัวเอง แต่จะพูดถึงเพื่อนร่วมทีมและความรักที่มีต่อโรงเรียน Helix High แทน
“สิ่งที่เขาชอบพูดถึงมากที่สุดคือการช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีมและการบล็อกลูก” เซ็นเตอร์กล่าว
อัลบาเนเซยังจำได้ว่าวอลตันเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ชอบให้ใครมุ่งความสนใจมาที่ตัวเอง “เขามักจะบอกทุกคนว่า ‘พวกเราคือทีมที่ดี มีคนอื่นในทีมที่เก่งเช่นกัน’” อัลบาเนเซกล่าว “นอกสนามเขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง เป็นคนดี มีความถ่อมตัว และสนุกไปกับทุกสิ่ง นั่นคือสิ่งที่เราเห็นในตัวเขา”
อัลบาเนเซเล่าว่าพวกเขารู้ว่าทีมของพวกเขาแข็งแกร่ง แต่ก็รู้เช่นกันว่าอะไรที่ทำให้พวกเขายิ่งใหญ่
ในเกมหนึ่ง ทีมเห็นใบหน้าคุ้นเคยนั่งอยู่บนแถวบนสุดของอัฒจันทร์ นั่นคือโค้ชจอห์น วูดเดน ผู้โด่งดังจากทีม UCLA ที่มาเยี่ยมชมเกมบาสเกตบอลมัธยมปลายซึ่งไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนัก เพื่อดูนักกีฬาหนุ่มที่เขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับความสามารถ
“ผมหันไปมองเพื่อนร่วมทีมแล้วถามว่า ‘คิดว่าเขามาที่นี่เพื่อดูพวกเราหรือเปล่า?’” อัลบาเนเซเล่าถึงมุขตลกเมื่อ 53 ปีก่อน
เพื่อนร่วมทีมไม่ได้พบกันอีกเลยตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ในสนาม แต่ข่าวการจากไปของวอลตันได้นำพวกเขากลับมาพบกันอีกครั้ง
